Spiritualiteit is zoveel meer dan dat.
Hier een korte blog over een spiriwiri soccer mom! Van juichend op het voetbalveld naar een spirituele middag.
In de ochtend vroeg vertrokken naar Willemstad. Mijn oudste dochter speelt daar een belangrijke wedstrijd tegen de nummer 1 en haar team staat tweede.
De spanning is te voelen, er zijn, ondanks dat het een uitwedstrijd is voor ons, meer supporters voor ons dan de thuisspelende partij. Fanatieke ouders, waaronder ik. Juichend en aanmoedigend, mopperend (tegen elkaar) over de scheids. Ik voel mijn hartslag stijgen bij elke aanval en tegenaanval. Maar helaas met 1 punt verschil verliezen ze. Wat zijn ze teleurgesteld en wij als ouders balen net zo hard mee.
Daarna rijdt ik terug en mag ik deelnemen aan een cacaoceremonie met souds of medicine.
Bij de Cacao ceremonie heb ik mijn intenties gezet dat alles wat los mag komen, los komt. Dat mijn laatste laagje nagellak eraf gehaald wordt. Dat ik kwetsbaar durf en mag zijn. Al liggend maakte de diep trom van alles los. Ik heb al lange tijd 5 oude stukken in mijn buik zitten, die ik niet weg kreeg. Maar nu kwamen ze los. 2 vlogen weg direct weg, een derde bleef half hangen en kon ik energetisch eruit trekken. De 4e kwam eruit met veel overredingskracht en de 5e werd eerst heel klein en ging toen weg.
Ik voelde ineens verdriet opkomen en voelde overledenen om mij heen. Mijn opa kwam en ik voelde zijn gemis zo. Hij begreep mij echt. Toen kwam mijn oma en ze zei, blijf bij wie je in wezen bent. Ze legde haar hand op mijn hart en ik voelde liefde door mijn lijf stromen.
De trom begon ‘drek’ in mijn buik en baarmoeder los te maken. Ik trok het er energetisch uit en opende mijn buik en baarmoeder verder. Hierdoor kon er nog meer ‘drek’ loskomen. Het bleef maar komen en toen was het leeg. Mijn buik en baarmoeder sloten.
Daarna legde ik mijn handen op mijn hart en voelde nog meer liefde stromen.
Na een korte pauze gingen we over naar de Darshan. Hierin wordt je teruggebracht naar je ziel en mag je jezelf overgeven en alles loslaten. Ik zag verschillende beelden en hoorde; het is een puzzel en de puzzelstukjes vallen vanzelf op zijn plek. Dus ik heb de beelden laten komen, ze mochten er zijn, zonder oordeel of vragen. Ik zag een vrouw happen naar haar laatste adem voor ze onder water ging. Gele wolken die mij omsloten. Een tijger, ik ben de tijger, hoorde ik. Mijn linkervoet voelde zeer aanwezig en ik zag afwisselend donker en licht. Ik wilde helemaal niet terugkomen van deze heerlijke staat van zijn. En met wat hulp kwam ik toch weer hier.
Hoe deze puzzel in elkaar valt, zal vanzelf blijken. Maar deze dag was een mooie dag voor deze spirituele met twee voeten aan de grond vrouwencoach!
0 reacties